27.10.11

"Περιπέτειες στο δρόμο της εξαφάνισης του ΙΚΑ" 
 4ο τεύχος



Ημέρα Παρασκευή: Ελεύθερο πρόγραμμα και μια χαλαρή καθώς φαίνεται μέρα, μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να κατεβάσω τα σκουπίδια.
Μια ειδοποίηση για παραλαβή συστημένου με περίμενε στην είσοδο της πολυκατοικίας. Ανέσυρα από το ντουλαπάκι εκτάκτων αναγκών πρόληψης εγκεφαλικού ότι μπορούσα να βρω πιο εύκαιρο από το υβρεολογιό μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ο ταχυδρόμος δεν μπήκε στον κόπο να χτυπήσει το κουδούνι και όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει να μου βάζει τουλάχιστον μια τρικλοποδιά τη μέρα.
Πάλι καλά που η καλή μου φίλη, η κ.Β., είχε ασχοληθεί με τα υπόλοιπα γραφειοκρατικά και κουβαλήθηκε παρέα με την εξουσιοδότησή μου, άλλες δυο φορές στο κτίριο των θαυμάτων της οδού Πειραιώς, μέχρι να καταφέρουν οι γνωματεύσεις και τ' αντίστοιχα τους συνοδευτικά να έχουν όψη που ν' αρέσει.

Τη Δευτέρα βρίσκομαι στο ταχυδρομείο. Η αναμονή που αναγράφεται στο χαρτάκι με τον αριθμό προτεραιότητας είναι 35’. Πάλι καλά. Θα μπορούσε να ’ναι και χειρότερα. Κάποια στιγμή ένας εξυπνότερος από μένα πάει στον προϊστάμενο και ζητάει να εξυπηρετηθεί εκτός ουράς επειδή ήθελε να παραλάβει ένα συστημένο. Ακολουθεί μια μικρή λογομαχία του τύπου και τα συστημένα στην ουρά εξυπηρετούνται κύριε… μα όχι τα συστημένα είχαν πάντα προτεραιότητα… και τελικά ο προϊστάμενος αποφασίζει να τον εξυπηρετήσει. Αυτό ακριβώς περίμενα για να σηκωθώ από την καρέκλα μου, λέγοντας πως οι υπόλοιποι δεν είμαστε μ… να περιμένουμε, με αποτέλεσμα ο προϊστάμενος ν’ ανοίξει έναν γκισέ για τα συστημένα.
Όταν τελικά παραλαμβάνω το συστημένο μου που δεν ήταν άλλο από την ειδοποίηση για την επιτροπή, στην οποία φαίνεται στον φάκελο ότι πρόκειται για επιστολή που απευθύνεται σε άτομο με αναπηρία, κάνω θέμα το γεγονός ότι με κουβάλησαν στο ταχυδρομείο επειδή ο ταχυδρόμος δεν μπήκε στον κόπο να χτυπήσει το κουδούνι και η εντελώς άσχετη απάντηση του απαθέστατου προϊσταμένου ήταν πως άλλη φορά μπορώ να ζητάω να εξυπηρετηθώ εκτός ουράς.
Συμβαίνουν αυτά… σχολιάζω ως αποστασιοποιημένος παρατηρητής.

Το πρωί της Τρίτης χτυπάει το κουδούνι.
-      Παρακαλώ, απαντάω στο θυροτηλέφωνο.
-      Ταχυδρόμος. Έχετε ένα συστημένο. Σε ποιον όροφο είστε;
Απαντάω και ανοίγω.

Παραλαμβάνω το συστημένο, το οποίο ήταν νέα ειδοποίηση από το ΙΚΑ, και το απίστευτο: στη νέα ειδοποίηση το ραντεβού με την επιτροπή ήταν δυο μέρες νωρίτερα. Δεν μπορώ να κάνω καμιά λογική υπόθεση κι η φαντασία μου αρχίζει να οργιάζει:
- Πότε και πώς κατάφεραν να εξοντώσουν τα ραντεβού δύο ημερών;;;
- Μήπως θα λαμβάνω ένα συστημένο κάθε μέρα με νέο ραντεβού όλο και νωρίτερα, ως τη στιγμή που το συστημένο θα λέει: “Λυπάμαι. Χάσατε το χτεσινό ραντεβού σας”;;;
- Ή μήπως πρόκειται για ένα ακόμα θαύμα;;;



Το 2010 στο ΙΚΑ υπήρχαν 135.702 συντάξεις αναπηρίας, ποσοστό 11,7%, στον ΟΓΑ 126.152, ποσοστό 16,58% και στον ΟΑΕΕ 32.595, ποσοστό 10,6%
Στόχος της πολιτικής ηγεσίας είναι έως το 2012 τα ποσοστά να περιοριστούν στο 9% στο ΙΚΑ, στο 12% στον ΟΓΑ και στο 8% στον ΟΑΕΕ. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κ. Κουτρουμάνης η πολιτεία οφείλει ως το 2020 να έχει εναρμονίσει το ποσοστό των αναπηρικών συντάξεων με το αντίστοιχο του μέσου όρου της Ε.Ε., που δεν υπερβαίνει το 7%-8%. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του τρέχοντος έτους, στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ η μείωση των δαπανών για αναπηρικές συντάξεις έφτασε το 6,6%.

16.10.11

Από χέρι χαμένοι...


Κάνοντας μια απογευματινή βολτούλα στο διαδίκτυο πέφτω πάνω στο άρθρο "Tο Δίκτυο Εναλλακτικής Οικονομίας Ιεράπετρας". Είχα ξαναδεί ανάλογες πρωτοβουλίες και μέχρι πρότινος τις επικροτούσα κιόλας. Δεν είχα σκεφτεί μέχρι τώρα ότι ακόμα κι αυτού του είδους οι πρωτοβουλίες αφήνουν μια ομάδα του πληθυσμού απ’ έξω. Όλοι όσοι αδυνατούν να προσφέρουν κάποιου είδους εργασία αποκλείονται, εφόσον το νόμισμα αντικαθιστά η ανταλλαγή εργασίας.

Δεν μπορώ να προσφέρω, άρα δεν έχω δικαίωμα να λαμβάνω???
Οπότε στην δήλωση πως «Πρόκειται για ένα δίκτυο αμοιβαίας αλληλοβοήθειας με σκοπό την υποστήριξη των κοινωνικά και οικονομικά ευαίσθητων ομάδων…» θα μου επιτρέψετε να θέσω τις ενστάσεις μου.

6.10.11

Στην αυλή των θαυμάτων


Μια παύση μου ήταν απαραίτητη.
Δυο άτομα χρειάστηκε να κάνουν βάρδιες επί εικοσιτετραώρου βάσεως, γυρνώντας τη μανιβέλα, για να ξαναμπεί σε λειτουργία ο εγκέφαλός μου. Μετά μου πήρε κάτι παραπάνω για να ξαναστήσω στα πόδια του το χιούμορ μου, που είχε κουλουριαστεί στο κρεβάτι, και να ’μαι.



Βέβαια όλα αυτά είναι ανεξήγητα, εφόσον η ατμόσφαιρα στο ΚΕΠΑ ήταν ειδυλλιακή καθώς η αναζωογονητική πρωινή δροσούλα μας κρατούσε ξύπνιους στις πέντε τα ξημερώματα, είχαμε παρεούλα ο ένας τον άλλο κι όλοι μαζί περιμέναμε στην αυλή των θαυμάτων, ο καθένας για το δικό του ξεχωριστό θαύμα.
Γιατί κάτι τέτοιο λένε οι πληροφορίες μου. Ο κ.Ν. δίπλα μου περίμενε να ξαναφυτρώσει το πόδι του! Το μυστικό είχε διαρρεύσει: Εντός του κτιρίου της οδού Πειραιώς, στο 181, γίνονται θαύματα. Κι αν δεν γίνεις τελείως καλά σίγουρα καταφέρνεις να είσαι λιγότερο ανάπηρος!!!
Για να αξιωθείς όμως να συναντήσεις τις επιτροπές που κάνουν τα θαύματα χρειάζεται μια κάποια παραπάνω υπομονή και… ψυχραιμία.
Περνάνε 50-60 άτομα τη μέρα από τις επιτροπές προέγκρισης- συγνώμη τις επιτροπές των θαυμάτων. Από το τηλέφωνο μας είπαν 70, όταν μας επέτρεψαν να μπούμε στην είσοδο για να μην ξεπαγιάσουμε (γύρω στις 7:00) μας είπαν 60 κι όταν ανεβήκαμε στον όροφο (στις 8:00) ανακοινώθηκε πως μόνο 50 μπορούσαν να εξυπηρετηθούν!
Μπήκα στη επιτροπή, αλλά εννοείται πως δεν ξεμπέρδεψα, όπως άλλωστε κι οι περισσότεροι από τους συνοδοιπόρους εκείνης της μέρας γιατί πάντα θα βρίσκεται κάποιο “χαρτί” που είναι “αρκετά παλιό” (δεν είναι του τελευταίου τετραμήνου δηλαδή) και οι εξετάσεις πρέπει να επαναληφθούν ή θα λείπει κάποιο στοιχείο του γιατρού όπως το ΑΜΚΑ και βέβαια χρειάζεται να επανέλθεις ελπίζοντας ότι δεν θα βρεθεί νέο “κουσούρι” αυτή τη φορά στα “χαρτιά” σου.
Και κάπως έτσι ξεκινάνε τα θαύματα: Τις προάλλες το ΙΚΑ αρνήθηκε να εγκρίνει έναν αιματολογικό έλεγχο που το κόστος του σε εργαστήριο συμβεβλημένο ήταν 53.26€ και σήμερα ενέκρινε μια μαγνητική κόστους περίπου 300€ την οποία δεν επέβαλε κανένας ιατρικός λόγος αλλά μόνο η επιτροπή των ΚΕΠΑ που ήθελε πιο πρόσφατη!
Η συνέχεια στο επόμενο τεύχος του περιοδικού μας "Περιπέτειες στο δρόμο της εξαφάνισης του ΙΚΑ" ...

2.10.11

ΚΕΠΑ... και άλλες ανηφόρες

Η διαμαρτυρία που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο disabled.gr στις 25/9 με τίτλο: «Ένας ατελείωτος Γολγοθάς το ΚΕΠΑ: Για ένα πιστοποιητικό άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας ταλαιπωρούνται για εβδομάδες!»



Διαμαρτυρία του πολίτη Τσόγια Κωνσταντίνου,
πάσχοντος από Μεσογειακή Αναιμία και υφιστάμενου τη σαδιστική συμπεριφορά του ελληνικού κράτους.

«Ονομάζομαι Τσόγιας Κωνσταντίνος. Πάσχω εκ γενετής από Μεσογειακή Αναιμία. Γεννήθηκα το 1967. Είμαι σήμερα 45 ετών και έχω πιστοποιήσει πάνω από 45 φορές, περνώντας από διάφορες υγειονομικές επιτροπές, την πάθησή μου.
Η τελευταία φορά που πέρασα από υγειονομική επιτροπή ήταν πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν παρουσιάστηκα στην Ανώτατη Στρατού Υγειονομική Επιτροπή, στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο στην Αθήνα για να πάρω πιστοποιητικό προκειμένου να το χρησιμοποιήσω ως δικαιολογητικό για τη συνταξιοδότησή μου. Το «χαρτί» το πήρα, και το περασμένο καλοκαίρι το επισύναψα στην αίτηση συνταξιοδότησης. Το ότι πέρασα από την ΑΣΥΕ δε σημαίνει ότι ήμουν στρατιωτικός. Δάσκαλος ήμουν. Απλώς υπέστην άλλη μία σαδιστική ταλαιπωρία. Σκέφτομαι όμως, ότι έχει και μία αστεία πλευρά αυτό το ζήτημα: Πόσοι άραγε μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο του «δημοδιδασκάλου εν αποστρατεία»; Εγώ μπορώ, μάρτυς μου η ΑΣΥΕ!
Φέτος θα χρειαστώ ένα «χαρτί» για να το προσκομίσω στην εφορία για τα τέλη κυκλοφορίας καταρχήν και αργότερα για τη φορολογική μου δήλωση. Μέχρι τώρα, αυτά τα «χαρτιά»τα έπαιρνα εγώ και οι συμπάσχοντές μου, από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του νομού μας. Τώρα η επιτροπή αυτή ασχολείται μόνο με αναρρωτικές άδειες και εγώ πρέπει να απευθυνθώ στο ΚΕΠΑ Καρδίτσας για να πιστοποιήσω για μία εισέτι φορά ότι πάσχω από Μεσογειακή Αναιμία. Ανάμεσα στα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίσω στην επιτροπή της γειτονικής πόλης είναι MRI (μαγνητική τομογραφία) και triplex που να έχουν γίνει το τελευταίο τετράμηνο.
Εγώ έκανα την τελευταία MRI πέρυσι, άρα δεν ισχύει. Για να κάνω καινούρια πρέπει να μου την εγκρίνει το ταμείο μου, πράγμα που δεν θα κάνει γιατί δεν έχει περάσει το αναγκαίο διάστημα από την τελευταία. Αν βρω λύση σ’ αυτό το πρόβλημα και μαζέψω αυτό και όλα τα άλλα «χαρτιά» που χρειάζονται για να υποβάλλω την αίτησή μου στο ΚΕΠΑ Καρδίτσας, θα πρέπει να μεταβώ μία μέρα πριν λαλήσει ο κόκορας στην Καρδίτσα, προκειμένου να υποβάλλω την αίτησή μου – κύριος οίδε αν θα γίνει αποδεκτή ή αν θα μου ζητήσουν και κάποιο άλλο απίθανο «χαρτί» – και μετά να μου ορίσουν ραντεβού κάποια άλλη μέρα ή καλύτερα νύχτα αφού θα πρέπει να πάω πριν ξημερώσει για να πιάσω σειρά.
Δεν ζητώ να ξαναέρθει η αρμοδιότητα της έκδοσης αυτών των πιστοποιητικών στην Υγειονομική Επιτροπή του νομού μας. Ζητώ από το ελληνικό κράτος που μου παρέχει επί 45 χρόνια νοσηλεία και θεραπείες κατάλληλες για την αντιμετώπιση της Μεσογειακής Αναιμίας στα δημόσια νοσοκομεία του – πράγμα που επιθυμώ να συνεχίσει να το κάνει – να πειστεί ότι πάσχω όντως από Μεσογειακή Αναιμία και δεν είμαι «μαϊμού», «λαμόγιο» και απατεώνας. Αν δεν έχει ήδη πειστεί τότε είτε είναι κακόπιστο, είτε πάσχει από χρονία ανήκεστο αβελτηρία.
Ζητώ ακόμη να μπορώ ανά πάσα στιγμή να διεκδικώ αυτά που δικαιούμαι χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας.

ΥΓ: Κύριοι βουλευτές του νομού μας, εσείς κυρίως που έχετε την καλοσύνη να μου στέλνετε τις ευχές σας στο κινητό μου σε διάφορες γιορτές, μήπως θα είχατε την καλοσύνη να με βοηθήσετε να μαζέψω όλη τη «χαρτούρα» και καναδυό μέρες να με πάτε και να με φέρετε με το βουλευτικό σας αυτοκίνητο στην Καρδίτσα για να μοιραστούμε μαζί την ταλαιπωρία στην οποία εσείς με καταδικάζετε;»
Της ΕΛΕΝΗΣ ΧΟΛΕΒΑ
Η ΕΡΕΥΝΑ 25 Σεπτεμβρίου 2011